بررسی تاثیر پروبیوتیک بومی ایران بر یادگیری احترازی غیرفعال موش صحرایی نر نژادویستار

پروبیوتیک ها مکمل های غذایی و دارویی تهیه شده از میکروارگانیسم های زنده می باشند که با بهبود تعادل میکروبی روده، اثرات مفیدی بر روی میزبان (انسان یا حیوان) اعمال می کنند. تحقیقات نشان داده که مواد غذایی از طریق اعصاب واگ می توانند بر روی مغز و هورمون های عصبی تاثیر بگذارند.از این رو این احتمال وجود دارد که پروبیوتیک ها بتوانند با تنظیم فعالیت بخش های مختلف مغز، بر بهبود کارکرد آن موثر باشند.هدف این مطالعه بررسی تاثیر، پروبیوتیک بومی ایران، جدا شده از لبنیات سنتی ایران جدا شده از دوغ ترخینه بر یادگیری شرطی احترازی غیر فعال موش صحرایی بود. در این تحقیق 48 موش صحرایی نر نژاد ویستار در سن چهار هفتگی به وزن تقریبی 95 تا 118 گرم به صورت تصادفی به هشت گروه تقسیم شدند و پروبیوتیک ها ی td2 ,y2f3 ,td4 به صورت گاواژ به موش ها، ml 1/0 بافر pbs حاوی ml /cfu 109 به مدت یک ماه همراه با استرس داده شد.نتایج حاصله نشان داد که در گروه های کنترل، استرس به طرز معنی دار(05/0p<) یادگیری را کاهش و مدت زمان حضور در اتاق تاریک ( (tdcرا افزایش می دهد. در گروه های دریافت کننده پروبیوتیک حتی در شرایط استرس نیز یادگیری اختلاف معنی داری با گروه کنترل بدون استرس نداشت. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان گر اثر افزایشی پروبیوتیک بومی ایران جدا شده از دوغ ترخینه، در یادگیری شرطی احترازی غیر فعال در موش صحرایی نر نژاد ویستار،تحت شرایط استرس می باشد